Kredyt Gotówkowy - wiedza najlepsze

Dzien dobry panstwo!

Ja, zet Google translate maar aan het werk, dan weten jullie tenminste wat dit alles betekent, haha! Maar als een Spanjaard, in de persoon van Antonio Banderas, reclame maakt voor een Poolse bank, mag ik van jullie ook wel wat verwachten. Al een tijdje vroeg ik mezelf af of het aan mij lag dat ik de man op de Zachnodi WBK Bank posters wel erg op Antonio Banderas vond lijken, maar hij kon het toch niet zijn. Deze man was al een beetje grijs aan het worden (en in mijn hoofd is Antonio geen oudere man, maar een soepele en lenige ‘Zorro’) en had bovendien Poolse vlaggetjes op zijn wangen. Toen ik hem ook voorbij zag komen op tv kon ik het niet laten om toch eens bij mijn huisgenoot te informeren: “Is dat nou Antonio Banderas?!” En samen kwamen we tot de conclusie dat hij het echt was. Antonio speelt trouwens wel vals. In de commercial spreekt hij gewoon Engels, en wat hij zegt wordt dan door een inmiddels overbekende voice-over in het Pools vertaald.

Over dat vertalen moet ik jullie echt meer vertellen. Ik dacht dat ik na de Nederlandse ondertitels, de dubbele Nederlands-Franse ondertitels in België en natuurlijk het tenenkrommende nasynchroniseren in Spanje alles wel zo’n beetje gezien had op dit gebied. Polen blijkt echter nog een andere oplossing te hebben bedacht voor het taalprobleem op televisie, en het is nog goedkoop ook. Ze geven hier geen bakken met geld uit aan stemacteurs die buitenlandse series en films helemaal opnieuw moeten inspreken, vermoedelijk staat er ergens één man op de loonlijst als ‘tv-stem’. Het volume in de vreemde taal wordt gewoon op een wat laag pitje gezet, en daarover heen leest meneer ‘X’ de Poolse tekst van álle acteurs (én actrices), op een toon alsof hij uit een saai krantenartikel zit voor te lezen, totaal emotieloos. Gruwelijk irritant voor ons natuurlijk, aangezien er de hele tijd een ouwe vent door het voor ons veel beter verstaanbare Engels heen zit te wauwelen, maar we hebben ons laten vertellen dat dit echt het ei van Columbus is. Volgens Poolse ervaringsdeskundige Gosia is het juist de monotone toon van voorlezen die de oorspronkelijke emotie van de acteurs combineert met de Poolse woorden. Na een tijdje lijkt het dus net alsof Antonio Banderas vloeiend Pools spreekt in zijn commercial. Het zal ongetwijfeld aan mijn gebrekkige Pools liggen, maar ik zie het voordeel van dit systeem nog niet zo. Voor mij blijven ondertitels toch de beste oplossing…

Tussen alle drukte van het studeren door hebben we 3 weken geleden mijn verjaardag gevierd. Op een meisje na waren al mijn studiegenoten bij ons thuis en hebben ze zitten smullen van onze hutspot en tomatensoep met gehaktballetjes. ‘Nationale avonden’ zijn in onze groep inmiddels een wekelijks terugkerende tradities geworden. Zo hebben we vorige week met ons handen Ethiopisch gegeten en krijgen we aankomende dinsdag iets Zuid-Koreaans voorgeschoteld. Het weekend na mijn verjaardag hadden we bezoek van twee Euroculture studiegenoten die nu voor het tweede semester in Olomouc (Tsjechië) zitten. Het was erg gezellig om ze weer te zien! Ik kan ook haast niet wachten om de hele groep herenigd te zien tijdens het Intensive Programme in juni.

En dan is er natuurlijk ook nog mijn koor. Chór Dominanta is het universiteitskoor van de University of Economics hier in Kraków waar ik twee avonden per week zing. Afgelopen week was het eindelijk zover: de tweede helft van de kerstcd (!) werd opgenomen. In een mooie kerk met goede akoestiek hebben we drie avonden achter elkaar keihard gewerkt om in totaal zeven liedjes mooi op band te krijgen. Tot mijn eigen verbazing mocht ik alles meezingen, ook de liedjes in het Pools. Uit eigen beweging heb ik er een overgeslagen, omdat het me zelfs na al die weken niet lukte de Poolse woorden in het vereiste tempo mijn mond uit te krijgen. Onze dirigente leek lichtelijk verbaasd, maar begreep het uiteindelijk wel. Opnemen voor cd is trouwens vermoeiender dan je denkt. Tot in den treure moesten we bepaalde passages overdoen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we het slotakkoord van ‘Hail Mary’ zeker 20 keer hebben moeten zingen. Ik ben natuurlijk zeer benieuwd naar het eindresultaat. Ik heb me laten vertellen dat ieder koorlid 5 exemplaren van de cd krijgt, maar ik weet niet helemaal zeker of dat ook voor mij geldt. Bovendien kan het nog wel even duren voordat de cd daadwerkelijk klaar is. Hij hoeft immers pas bij de volgende kerstconcerten verkocht te worden. Maar ik zal zorgen dat ik mijn adres achterlaat, zodat ze mij ook een exemplaar kunnen opsturen.

Ik ben overigens gisteravond teruggekomen van een half repetitieweekend van Dominanta. We zaten in een soort hostel in Skala, een klein dorpje op ongeveer een half uur rijden van Kraków. Het was een goede gelegenheid om eens wat meer mensen te spreken dan de sopranen met wie ik normaal gesproken op de repetitie rondhang. En dat lukte vrij aardig, aangezien iedereen wel even met het ‘buitenlandse meisje’ wil praten, haha! In de pauze tussen twee repetities ben ik met de dirigente, haar assistent en twee andere meiden naar een klein kasteel in de buurt gereden. Even lekker uitwaaien! (het stormde behoorlijk) Vlak naast het kasteel staat een rots die hier de Knots van Hercules wordt genoemd. Als jullie de foto zien, snappen jullie ongetwijfeld waarom.

Volgens mij heb ik jullie wel weer even van voldoende leesvoer voorzien. Ik wou dat ik meer tijd had om lange verhalen aan jullie te schrijven, maar de studie hier eist aanzienlijk meer tijd dan in Granada, en om jullie nou te vermoeien met samenvattingen van mijn gesprekken met mogelijke scriptiebegeleiders of de vorderingen in mijn stagezoektocht…

Knuffels uit een lente-achtig Polen
xxx


ps. Ik voeg z.s.m. ook nieuwe foto’s toe